Xenoblade Chronicles 3 gaat over terminaal ziek zijn

Xenoblade Chronicles 3 gaat over drie dingen: de dood, kindsoldaten en trauma.

Xenoblade Chronicles 3 gaat over terminaal ziek zijn

Net als voorgaande Xenoblade-games speelt deel drie zich af op de rug van een gigantische titaan. Ditmaal woedt er een eindeloze oorlog op deze levende wereld, waar soldaten alleen maar bestaan om hun vijanden te vermoorden.

Op NU.nl lees je mijn algemene review van de game. Het duurde buitengewoon lang tot de game klikte, maar na een uur of twintig werd het geweldig. Wat ik in de review minder bespreek is het verhaal, dat met zijn thema's heel andere onderwerpen aansnijdt dan het gemiddelde avonturenspel.

💡
In dit artikel staan (milde) spoilers voor Xenoblade Chronicles 3, vooral uit het eerste hoofdstuk van de game.

Terminaal zieke helden

Achter oorlog van Xenoblade schuilen gekke regels. Iedereen wordt bijvoorbeeld hooguit tien jaar oud, waarna ze op mysterieuze wijze worden weggefloten. Die korte levens bestaan uit alleen uit oorlog.

Het is een smoes om andere, serieuzere onderwerpen te behandelen. In feite is iedereen in je team terminaal ziek: ze voeren een jarenlange strijd, waarna ze veel te jong het leven laten.

Maar door die strijd en hun dood op andere manieren in het verhaal te verweven, hoeven personages niet aan een letterlijk ziekenhuisbed te worden gebonden. Ze gaan op avontuur en op zoek naar antwoorden, maar staan daarbij steeds weer stil bij hun sterfelijkheid.

Kindsoldaten en trauma

Omdat in Xenoblade een constante oorlog woedt, maakt die leeftijdsgrens de hoofdrolspelers feitelijk kindsoldaten. Ze zien er volwassen uit, maar in hun omgang is veel te zien: ze zijn naïef en enthousiast, leven alleen voor de strijd waar de propagandamachine van hun leger het over heeft. Eén van de hoofdrolspelers kijkt in het begin zelfs halsreikend uit naar het moment dat hij eervol op tienjarige leeftijd kan sterven voor de koningin.

Daar komt ook nog de zogeheten Flame Clock blij: een machine die alle levensbehoeften van een kolonie voedt. Ze hoeven niet meer te eten, want de Flame Clock houdt hun lichamen overeind. Maar de klok moet wel hervuld worden, en dat kan alleen met de zielen van de vijanden die ze verslaan. Het schetst een pijnlijke wereld, waarin kinderen noodgedwongen verschrikkelijke dingen doen om in leven te blijven.

Het zorgt ook dat je een band met de hoofdrolspelers kunt bouwen, ondanks dat ze afgrijselijk hebben gemoord. Dit is geen oorlog waar ze moedwillig voor hebben gekozen: ze moeten wel als ze willen leven.

Heulen met de vijand

Al vrij vroeg in de game worden Noah en zijn kompanen van de Flame Clock losgesneden - maar hetzelfde geldt voor drie vijandelijke soldaten met wie ze samen op pad gaan. Het creëert een ongemakkelijke dynamiek: het zestal streed ooit in een bloedige oorlog tegen elkaar, maar is ineens alle reden daartoe verloren.

Ze moeten leren met elkaar om te gaan, zoals ook soldaten na een bloedige, gestaakte oorlog in de echte wereld elkaar moeten leren dulden.