Two Point Hospital

De spirituele opvolger van Theme Hospital is er nu ook voor spelcomputers. En daar speelt Two Point Hospital eigenlijk prima op.

Toen Rollercoaster Tycoon eind jaren ’90 zijn hoogtijdagen in Nederland had, was het nieuwe Theme Hospital een verrassend leuke afwisseling. Weg waren de tot waanzin drijvende pretparkmuziekjes: ditmaal mocht je een eigen ziekenhuis managen, waarbij je ook een beter idee had van wat iedere individu in het gebouw aan het doen was.

De game wist zijn wat deprimerend lijkende onderwerp op te leuken met een flinke dosis humor. In dit ziekenhuis behandelde je niet patiënten met leukemie of suikerziekte, maar kwamen mensen binnen met facehuggers op hun gezicht geplakt.

Hoewel de game goed werd ontvangen, verscheen er nooit een vervolg: uitgever EA vroeg Bullfrog om zijn Rollercoaster Tycoon-concurrent Theme Park World te maken en een vervolg voor Dungeon Keeper te ontwikkelen. Voordat een nieuwe Theme Hospital overwogen kon worden, moest de studio in 2004 zijn deuren sluiten.

Spirituele opvolger

Two Point Hospital springt in het gat dat hiermee achtergelaten werd. Deze spirituele opvolger heeft namelijk meer gemeen met Theme Hospital dan zijn thematiek: de game is ook gemaakt door Mark Webley en Gary Carr, twee sleutelfiguren bij de ontwikkeling van Theme Hospital. En dat is te zien: Two Point Hospital voelt qua stijl en humor identiek aan zijn voorganger, maar dan gemoderniseerd.

Aan het begin van de game krijg je een lege ruimte toegewezen, waar je eerst een receptie neerzet. Vervolgens bouw je losse kamers in die ruimte, waar je bijvoorbeeld apotheken of dokterspraktijken van maakt. Patiënten worden automatisch naar de arts gestuurd, die vervolgens een diagnose maakt en een behandeling voorstelt.

Hoewel dergelijke simulatiegames meestal het fijnst met een muis spelen, hadden we bij de consoleversie nooit het idee dat we tekortkwamen

Resolutielab

In het begin kunnen de meeste patiënten gewoon naar de apotheek, maar gaandeweg zijn complexere behandelmethoden vereist. Patiënten met sterallures moeten bijvoorbeeld naar een psychiater worden gestuurd. Sommige mensen worden getransformeerd in een 8-bits poppetje en moeten naar het 'resolutielab'. Op die manier bouw je langzaam maar zeker je ziekenhuis uit, terwijl je ook de capaciteit vergroot van je andere faciliteiten. Naarmate je langer open bent, komen er namelijk steeds meer patiënten jouw kant op.

Waar je in een simulatiegame zoals Cities: Skylines continu doorbouwt om je gebied te vergroten en optimaliseren, is Two Point Hospital veel doelgerichter. Tijdens het bouwen krijg je steeds weer missies: je moet een bepaalde faciliteit bouwen, of je ziekenhuis naar een bepaald punt laten groeien. Op die manier haal je gaandeweg een score van maximaal drie sterren. Als je die hebt behaald, is je ziekenhuis in feite klaar en kun je op een andere plek in de regio een nieuwe bouwen. Daar krijg je dan weer nieuwe ziektes en dingen om te ontgrendelen. Je blijft dus niet kleven bij je ene ziekenhuis, maar speelt levels uit die ook steeds iets complexer en moeilijker worden.

Prima met een contoller

Hoewel dergelijke simulatiegames meestal het fijnst met een muis spelen, hadden we bij de consoleversie nooit het idee dat we tekortkwamen. Het bedienen van de game gaat snel en makkelijk: de poken en triggers laten je op een natuurlijk voelende wijze de camera en je cursor bewegen, terwijl je met de R1-knop makkelijk bij menu’s komt. Een muis werkt wellicht iets sneller, maar bij Two Point Hospital is dat niet erg: met een druk op de knop pauzeer je de tijd en kun je in alle rust bouwen.

En hoewel een muis dus iets sneller werkt, zorgt de controllerondersteuning ervoor dat je Two Point Hospital op veel meer manieren kunt spelen. Hangend op de bank bijvoorbeeld, of onderweg naar school of werk op de Switch - zodra de coronacrisis weer voorbij is natuurlijk. Het verschil tussen beide bedieningsopties is vrij klein en de voordelen zijn groot, waardoor we zonder twijfel deze versie van de game aanraden.

Conclusie

Two Point Hospital is wat doelgerichter dan zijn genregenoten, maar dat maakt het niet minder leuk om je ziekenhuizen te onderhouden. De grimmige ondertonen van het ziekenhuisleven worden ingewisseld voor komische griepjes en de controllerondersteuning werkt uitstekend. Een prima consoleport van een toch al goede game.