Torchlight

Omdat stagiair Manus de hele week al aan onze kop zit te zeuren hoe geweldig hij Torchlight wel niet vindt, besloten wij om hem op hoge uitzondering maar eens een review te laten pennen. Niet zozeer omdat wij zo’n vertrouwen hebben in zijn schrijfkunsten, maar op die manier houdt ‘ie eindelijk zijn bek er eens over.

Ik heb vroeger de Diablo trein gemist. Toen iedereen online met z’n maten de krochten van de hel aan het verkennen was, zat ik nog in de fase dat ik zwoer mij nooit te wagen aan een PC-game. Toen ik een paar jaar later besloot mij toch maar eens naar mijn leeftijd te gedragen heb ik Diablo 2 wel eens opgepikt, maar haakte vervolgens snel af. Nu ik echter flink wat uurtjes Torchlight achter de rugheb, begin ik mij zo langzamerhand af te vragen waarom ik Diablo 2 in godsnaam zo snel links liet liggen.

Diablo

Laat ik het direct maar even duidelijk maken: dit is Diablo 2.5. Heel wonderlijk is dat ook niet, gezien het team van Runic Games voorheen bij Blizzard verantwoordelijk was voor de eerste twee Diablo games. De eerdere ervaringen dit team valt direct ook terug te zien in Torchlight; naast dezelfde core-gameplay van Diablo is namelijk ook het geraffineerde Blizzard-sfeertje terug te vinden in Torchlight. Zelfs de kleinste details in de game voelen aan alsofeen werknemer er wekenlang zijn ziel en zaligheid in heeft gepompt.

En toen was er Torchlight

Nu we de onontkoombare Diablo-vergelijking achter de rug hebben kunnen we direct verder gaan over wat Runic Games zelf aan de mix toevoegt. Want hoewel we hier te maken hebben met een regelrechte Diablo kloon, weet Runic Games genoeg vernieuwingen en aanpassingen te maken om het constante dungeon-crawlen fris te houden.

Zo keren de huisdieren uit Fate (nog een Diablo-kloon van Runic, toen ze nog met Wild Tangent samenwerkten) terug als vaste reisgenoot. Deze beesten kun je bepantseren met accessoires waar je zelf geen behoefte aan hebt, skills leren met behulp van magic scrolls en terug naar de stad sturen om je gevonden loot te verpatsen. Vooral dat laatste is erg handig, gezien je daardoor niet om de haverklap zelf richting de stad moet om je inventory weer te legen.

De Enchanter uit Diablo keert ook terug, maar Tochlight geeft een totaal nieuwe draai aan deze gozer. Waar je hem in Diablo namelijk alleen kunt gebruiken om eenmalig een magisch item te versterken, kun je zijn Torchlight broertje zo vaak als je wilt blijven bezoeken om ieder mogelijk stuk equipment constant nieuwe stats toe te wijzen – mits je de poen ervoor hebt, natuurlijk. Dit maakt de game vervolgens ook een stuk makkelijker dan zijn oudere broertje Diablo 2, maar gezien het gebrek aan multiplayer weet dit eerder wat vaart in de game te brengen dan dat het je het gevoel geeft overpowered te zijn.

Gebrek aan classes

Drie classes is misschien meer dan genoeg voor de gemiddelde gamer, vooral gezien je dankzij de verschillende talent trees zo’n negen verschillende speelstijlen voor je kiezen krijgt. Dit voelt alleen een stuk magerder aan als je er achter komt dat die verschillende speelstijlen per class ongeveer hetzelfde spelen. Al helemaal als je kijkt naar de zeven classes in Diablo 2, die ook ieder 3 verschillende talent trees hadden. Het voelt wat lui aan, iets wat - gezien de rest van de game - helemaal niet hoeft.

Flow

Als ze echter alle tijd die ze hadden kunnen besteden hebben gestopt in de flow van de game, dan heb ik er alle begrip voor. Want hoewel Torchlight’s algehele voortgang van de game nogal traag vooruit kan sjokken, slaagt de game erin jou constant gemotiveerd te houden door je via kleinere doelstellingen vooruit te pushen. De ene keer wil je graag een nieuw level behalen zodat je eindelijk die vette skill kan leren, de andere keer is het die nieuwe armor die je kan equippen zodra je twee extra puntjes in strength hebt gestopt. Het is een truukje wat vaak in MMORPG´s wordt gebruikt, maar dankzij de wat kortere speelduur van 10 uur duurt het nooit lang totdat je een nieuw doel voor ogen hebt en als een paard waar een wortel voor gebungeld wordt vooruit ploegt.

Conclusie

Veel originaliteit zul je in Torchlight niet tegenkomen, maar dankzij een hoop kleine innovaties en met liefde geperfectioneerde gameplay is er eigenlijk geen reden voor de gemiddelde Diablo fan om deze game niet in huis te halen. Al helemaal als je bedenkt dat je de game voor 20 euro al via de bekende online gameshops kunt scoren.