Cyber Shadow

Cyber Shadow had niet misstaan op de eerste 8-bits-spelcomputers uit de jaren 80. Met zijn grove pixelstijl lijkt de game op de oude klassieker als Ninja Gaiden, toen berucht om zijn onvergeeflijke moeilijkheidsgraad. Zelfs in setting zijn de twee vergelijkbaar. In beide speel je een ninja die zich door grauwe futuristische omgevingen moet vechten, geïnspireerd door hoe in jaren 80 de toekomst werd voorgesteld. Actiehelden en schurken zoals in oude films spelen de overhand in een simpel verhaal, maar dan versterkt met ‘nieuwe’ technologie zoals robots, lasers en mutanten.

Uitstekende chiptunemuziek en een filter om een oud beeldbuisscherm te simuleren maken de nostalgietrip af. Door die laatste vervormt het scherm en zie je kleine imperfecties, waar we op huidige platte HDTV’s nog maar zelden last van hebben.

De hoge moeilijkheidsgraad zorgt voor soms tientallen gefaalde pogingen voor je een level uitspeelt. Het doet denken aan arcadehallen uit hetzelfde jaren ‘80-tijdperk, waar de moeilijkheid werd opgeschroefd zodat spelers meer kwartjes inwierpen. Toch is Cyber Shadow niet zo onvergeeflijk: levels zijn gevuld met checkpoints vanaf waar je opnieuw begint en echt ‘Game Over’ gaan gebeurt nooit.

Upgrades maken bovendien de hoofdpersoon sterker. Deze helpen om Cyber Shadow iets creatiever te maken dan oude 8-bits-games. Denk aan bijvoorbeeld een rondvliegend zwaard aan een ketting, dat meebeweegt met jouw momentum. Andere upgrades geven een manier om lang in de lucht te zweven of aanvallen beter te blokkeren. Leuk om mee te experimenteren, maar ook noodzakelijk in de steeds complexer wordende levels. Want ontspannend wordt Cyber Shadow nooit: het is een game voor iedereen die terugverlangt naar een lang verloren tijd, waarin games ook minder toegankelijk waren.