Mario + Rabbids Kingdom Battle

Mario + Rabbids Kingdom Battle stopt personages van Mario en Ubisoft in een soort game waar we ze nooit in hadden verwacht, die wel verrassend goed uit de verf komt.

Deze nieuwe Mario-game is een unikum voor ontwikkelaar Ubisoft. De van origine Franse ontwikkelaar mocht voor het eerst aan de slag met één van de bekendste klassieke gamereeksen, om een spel exclusief voor de Nintendo Switch te ontwikkelen.

In Mario + Rabbids komen Ubisofts Rabbids-personages met een tijdmachine terecht in de kamer van een uitvinder, die net een bril heeft gemaakt waarmee twee levensvormen of objecten tot één geheel gevormd kunnen worden. Een van de konijnen krijgt die bril te pakken, waarna ze naar de wereld van Mario transporteren.

Het verhaal is een smoesje om de basis van het spel neer te zetten: de Rabbids van Ubisoft worden gefuseerd met kledingstukken en merchandise van Mario, waardoor de konijnen ineens transformeren in varianten op bijvoorbeeld Peach, Donkey Kong en Luigi uit de Mario-games.

Een beetje schaken

Daarmee is de kern neergezet voor een strategisch spel, waarbij de speler met personages uit de Mario- en Rabbid-games een soort virtueel schaken speelt. De speler mag iedere beurt zijn personages laten bewegen en aanvallen laten uitvoeren, waarna de computergestuurde tegenstander hetzelfde doet met diens team.

Mario + Rabbids lijkt in ontwerp verdacht veel op Xcom, een strategische spelreeks van onder andere Firaxis Games. Net als bij die game kunnen personages zich achter muren verschuilen om minder schade te krijgen, waar weer op kan worden gereageerd door te lopen om de tegenstander te flankeren. Hierdoor ontstaat een constant heen-en-weer, waarbij de speler en vijand proberen om buiten elkaars schot te blijven, maar tegelijkertijd de rug van de ander te bereiken.

Steeds complexer

In de eerste paar levels is dat best simpel. Het is een kwestie van naar de vijand lopen en schieten, totdat alle vijanden zijn uitgeschakeld. Na pakweg een uur heeft de game echter zijn spelmechanieken uitgelegd en gaan levels meer de diepte in. Zo moeten er bijvoorbeeld krachtige vijanden naar bepaalde delen van levels worden gelokt, zodat een reuzenhond ze kan opeten. Mario + Rabbids spoort spelers hiermee aan om na te denken, waardoor het haast een puzzelgame wordt.

Mario en zijn Rabbids-vrienden kunnen zich tegen elkaar afzetten om te springen, zodat ze in één beurt een nog grotere afstand kunnen afleggen. Een verrassend leuk spelsysteem, dat al vrij snel een vereiste is om je team tactisch te positioneren. Dat is vooral het geval in de latere levels. Het zorgt ervoor dat Mario bijvoorbeeld Luigi snel te hulp kan schieten, als hij onder vuur wordt genomen door teveel vijanden.

Naarmate de game vordert krijgen personages steeds meer eigen vaardigheden. Mario kan bijvoorbeeld op de hoofden van tegenstanders springen om zo schade aan te richten, of met een hamer meerdere vijanden tegelijk van dichtbij onder handen nemen. De Rabbids-versie van Peach heeft een schild en genezingsspreuk, waarmee ze het team langer in leven houdt.

De game wordt hierdoor gaandeweg steeds complexer, maar dat gebeurt zonder dat spelers het overzicht verliezen. Op geen enkel punt zal je diep in virtuele spreadsheets moeten duiken om de uitkomst van een potje te voorspellen. Mario + Rabbids blijft makkelijk om op te pikken. Dat maakt het ook een geweldig instappunt voor strategische games zoals Xcom, die vaak heel snel het diepe induiken.

Nintendo-achtig

Het is prijzenswaardig hoe goed Ubisoft er in is geslaagd om een Mario-game te maken. Want hoewel deze game door de Franse studio is ontwikkeld, voelt hij op veel momenten aan alsof hij uit de Japanse keuken van Nintendo komt. Levels zijn kleurrijk en vrolijk en personages reageren net zo excentriek als in veel Nintendo-games, waardoor de sfeer haast niet te onderscheiden is van recente Mario-titels.

Het verschil in Ubisofts visie op Mario zit hem vooral in de kleine dingen. Zo zit de game bijvoorbeeld vol met verzamelbare objecten, zoals tekeningen van de spelontwerpers en 3D-modellen van personages. Iets waarvoor geregeld terug moet worden gereisd naar oude levels. Deze manier van de speeltijd ‘oprekken’ is een beproefde tactiek voor Ubisoft, maar voelt iets minder op zijn plaats in een Nintendo-game.

Dan zijn er nog de Rabbids. Deze konijnen zijn inmiddels een mascotte voor Ubisoft geworden, die met hun cartoonachtige ontwerp prima in een Nintendo-game passen. Ze zijn voor Mario-begrippen soms echter net wat te excentriek. De Peach-Rabbid maakt bijvoorbeeld constant selfies. Een grap die naar ons gevoel net iets te vaak terugkomt - en ook wat minder tijdloos is dan we van Mario-games gewend zijn. De meeste Nintendo-spellen refereren vooral naar zichzelf en zijn daardoor over twintig jaar nog steeds grappig, terwijl zo’n selfie-insteek over vijf jaar wellicht niet meer relevant is.

Dat is echter vrij specifieke kritiek, waarmee we de game zeker niet teveel onderuit willen halen. Naast details zoals dit voelt Mario + Rabbids namelijk aan als een klassieke Mario-game, maar dan binnen een totaal nieuw genre. En dat niet alleen: het is ook gewoonweg een leuke game. We hopen van harte dat Ubisoft en Nintendo deze samenwerking prolongeren.

Conclusie

Ubisoft bewijst dat andere studio’s ook hartstikke leuke Mario-games kunnen maken. Mario + Rabbids voelt aan als de games van de bekende Japanse ontwikkelaar. Het spel is door zijn genre ook nog eens heel erg uniek. Levels zijn al snel leuke puzzels, zonder dat je onnodig complexe mechanieken hoeft te leren kennen. Wat ons betreft is dit een prima instappunt voor strategiegames.