Like A Dragon: Ishin

In de vroege dagen van Yakuza werd de gamereeks in het westen soms onterecht beschreven als de 'Japanse GTA'. De franchise kenmerkt zich inderdaad door professionele criminelen in een vrij open wereld. Maar waar GTA zwaar leunt op diens sandbox en vuurwapens, draait het in Yakuza juist om het absurdistische verhaal, de vele minigames en de intense vuistgevechten.

Wat dat betreft doet Like a Dragon: Ishin veel om de serie verder van de GTA-vergelijking weg te trekken. Deze spin-off verscheen oorspronkelijk in 2014 voor de PlayStation 3, maar kreeg nooit een westerse lokalisatie. Dat is anders bij deze remake voor moderne consoles en pc. In de game volg je de avonturen van de ronin Sakamoto Ryōma rond het einde van de Edoperiode in Japan, die op zoek is naar de moordenaar van zijn leermeester.

Ryōma lijkt als twee druppels water op Kazuma Kiryu, de hoofdrolspeler uit de hoofdgames in de Yakuza-serie. Die gelijkenissen zie je terug bij de meeste personages in de game: iedereen is duidelijk geïnspireerd door bekende Yakuza-figuren, al hebben ze iets andere namen en achtergronden. Eigenlijk hebben de makers geprobeerd een bekende cast te transplanteren naar een heel ander tijdperk, waarschijnlijk zodat er nog wat te associëren valt met de Yakuza-games.

Red Dead Samurai

Omdat de Edoperiode op zijn eind loopt, zijn klassieke elementen verweven met modernere technologie. Een beetje zoals hoe ook Red Dead Redemption liet zien hoe in die game de cowboytijd tot zijn eind kwam, illustreert Ishin de laatste dagen van de samoerai. Dat merk je ook in hoe Ryōma vecht: naast zijn katana heeft hij ook een handpistool. Daarmee kun je los schieten, wat in de praktijk niet heel goed werkt. Dit is duidelijk geen shooter, wat betekent dat je pistool automatisch vuurt op een willekeurige tegenstander. Soms is dat degene die je wil raken, maar op andere momenten vuur je ver van je af, terwijl naast je een belangrijker doelwit op je in staat te hakken.

Het pistool komt beter tot zijn recht wanneer je hem combineert met het zwaard. De game laat je wisselen tussen vier vechtstijlen, waarbij 'Wild Dances' je laat vechten met een katana in de ene hand en een pistool in de ander. Je hakt snel op je vijanden in, terwijl je met kogels tussendoor snel om je heen knalt om anderen op afstand te houden. Het is de meest unieke manier om te vechten en meteen ook de leukste - al kun je ook traditioneel met alleen je katana de strijd aangaan. Vechten voelt leuk, al merk je vaak wel dat de game is gebouwd op de botten van een PS3-titel, waardoor je wat variatie in strategieën en tegenstanders mist.

Wikipedia ernaast

Het uitstapje naar de Edoperiode is enerzijds een frisse wind voor Ishin: na ontzettend veel games bij de Japanse maffia in Tokio, krijg je ineens de kans om een stukje geschiedenis uit te pluizen. Tegelijkertijd wordt ook snel duidelijk waarom deze game de eerste keer niet naar het westen kwam: het is allemaal wat ondoordringbaar voor een speler die de Japanse geschiedenis niet kent. Al snel komen de namen van facties, kastes en ideologieën voorbij, zonder dat de game je uitlegt wat die precies zijn. Met wat lezen op Wikipedia wisten we het uit te vogelen, maar ideaal is dat natuurlijk niet.

Daarnaast voelt de oude stad in Ishin wat doodser aan dan Tokio in de meest recente Yakuza-games. Er zijn wel minigames en extra's verspreid door het gebied, maar vaak moet je door verlaten stegen rennen om van punt A naar punt B te komen. Je krijgt al snel een optie om snel over de kaart te teleporteren - maar dat we hier graag gebruik van maakten om de soms saaie stad te vermijden, zegt iets over de invulling van de game.

Net als in veel Yakuza-games is Ishin gevuld met allerhande minigames. Veel daarvan zijn simpel in aard: je kunt vissen, met kippen racen of houthakken. Zelfs karaoke, wat niet heel logisch in het tijdperk aanvoelt, zit in deze spin-off. Het meeste hiervan voelt wat arcade-achtig aan en deelt de charme van de minigames uit het origineel.

Boeren en grinden

Daarnaast zijn er twee grootsere zijpaden die je kunt bewandelen. De eerste daarvan is een boerderij: hier kun je gewassen groeien en plukken, waarna je ze in een soort Cooking Mana-minigame verandert in gerechten om weer te verkopen en uit te delen. Daar hangen ook een paar korte verhaaltjes aan, waardoor de boerderij voelt als een soort game binnen een game. Al wordt het nooit zo uitgebreid als bijvoorbeeld Stardew Valley.

Traditioneler is de dungeon crawler waar je tijd in kunt stoppen. Je gaat op pad om bandietenschuilplaatsen te verkennen en veroveren, waarbij je eindeloos om je heen moet hakken om het einde te bereiken. Ondertussen vermijd je valstrikken en vind je betere uitrusting. Het maakt Ishin iets meer een rpg, en het is een leuke manier om meer tijd te stoppen in het vechtsysteem van de game.

Het resulteert allemaal in een prima totaalplaatje. Ishin bereikt nooit een gigantisch hoog niveau, maar alles hangt goed genoeg samen om dit een leuk uitstapje te maken. Als je Yakuza een warm hart toedraagt is dit een prima besteding van je tijd. Heb je niks met die reeks, dan zouden we wachten op een aanbieding.