Godfall

Godfall voldoet aan alle vooroordelen van een lanceringsgame. Visueel prachtig, maar met gameplay die vooral aan spellen van afgelopen generaties doet denken. Het is een titel die je in huis haalt om even te laten zien waar je nieuwe hardware toe in staat is en die je vervolgens plichtmatig blijft spelen.

Dat terwijl de belofte achter het spel best gaaf is. Godfall is een actie-rpg met een gevechtssysteem dat doet denken aan de nieuwste God of War, maar met het lootsysteem van Destiny. Naarmate je verder door het verhaal ploetert vind je nieuwe wapens die net iets anders spelen. De ontgrendelbare pantsers dienen als klassen die je speelstijl ietwat aanpassen. De één is bijvoorbeeld een tank, terwijl de ander kwetsbaar doch dodelijk is.

Iedere klap in Godfall geeft een gevoel van impact. Grote wapens voelen log en zwaar aan en een enkele klap kan een flink deel van je levensbalk wegvagen. Gedachteloos op vijanden inhakken is daarom vaak geen optie: je moet goed nadenken over je aanpak, vooral bij baasgevechten. Het zorgt ervoor dat gevechten iets weghebben van lastigere actiegames zoals Monster Hunter, al wordt de tergend hoge moeilijkheidsgraad van een Souls-game nooit bereikt.

Extra nuances moeten het gevechtssysteem meer kleur geven. Je wisselt bijvoorbeeld af tussen klappen die snijden in de ziel of het lichaam van de vijand, waarvan combinaties extra veel schade doen - een verwijzing naar de Stormlight Archive-boekenreeks waar de game door is geïnspireerd. Het wapen dat je niet gebruikt laadt langzaam op, waarmee de game je aanspoort vaak tussen vechtstijlen te wisselen.

Geen spannend verhaal

Het verhaal achter Godfall maakt een minder grote impact. Aan het begin krijg je een filmpje te zien over twee oorlogvoerende broers, waarvan één een god wil worden, waarna je als de ander hem moet stoppen. Dit doe je door al zijn generaals te verslaan in een lange strooptocht door open gebieden en kerkers. Het is een basislijn die een beetje context geeft aan wat je doet, zonder dat je ooit wordt verrast door gekke twists of ontwikkelingen.

Dat zou te excuseren moeten zijn als andere elementen van de game sterk genoeg waren om het geheel te dragen. Destiny 2 leunt ook op soms wat wazig geschreven lore en achtergronden, maar komt daarmee weg omdat het multiplayersegment ijzersterk in elkaar zit. Het is hartstikke leuk om samen die wereld in te trekken.

Geen matchmaking

Samen spelen is in Godfall ook best leuk: je kunt met vier spelers tegelijk de semi-open wereld intrekken en opdrachten voltooien, zoals ook in recente lootshooters mogelijk is. Maar Godfall strandt op één fundamenteel punt: de game heeft geen matchmaking. Even snel online spelen met een groep vreemden zit er dus niet in. Het enige dat je kunt doen is met vrienden afspreken om op een vast moment de game in te duiken.

Dat ene feit haalt Godfall gigantisch onderuit. Natuurlijk: je kunt best proberen om met een clubje vrienden door de game heen te razen. Maar in deze huidige, drukke tijd is het lastig om de agenda's naast elkaar te leggen en consequent momentjes te vinden. Het is waarom andere online games leunen op matchmaking, waardoor je ze op ieder gewenst moment kunt spelen.

Godfall strandt op één fundamenteel punt: de game heeft geen matchmaking. Even snel online spelen met een groep vreemden zit er dus niet in.

Als sologame voelt Godfall dan weer net iets te mager. En omdat het spel vooral tot zijn recht komt in de slecht toegankelijke multiplayer, merkten we dat Godfall al snel onze minst gespeelde lanceringsgame werd. Dat is jammer, want met een beetje extra werk had dit spel de lootslasher op de kaart kunnen zetten.

Conclusie

Met matchmaking was Godfall een prima lootgame geweest die zich na wat patches kon meten met Destiny 2 of Warframe. Nu is het een wat magere singleplayergame die net niet goed uit de verf komt.