Dust: An Elysian Tail
Het bewijs dat 2d mooier kan zijn dan 3d.
Indie-games worden vaak gemaakt door slechts een enkele of een handjevol ontwikkelaars. Dat is gelijk ook de charme van dit soort spellen: na maandenlang hard werken op een zolderkamertje heeft die ene zonderling al zijn ziel en zaligheid in een product gegoten, dat daarna wereldwijd wordt gespeeld door mede-fanaten. Hierdoor is het alleen lastig om de visuele details van een grote studioproductie op het interactieve scherm te krijgen. In plaats daarvan grijpen indie-ontwikkelaars naar de visuele stijl uit de goede oude 2d-dagen, of naar een distinctieve stijl om het spel in te hullen. Dit vaak ten goede: games zoals Super Crate Box van Vlambeer hebben zich de stijl van 8-bit videogames inmiddels zo eigen gemaakt dat de visuele stijl versmelt met het spelelement. Het internationaal geprezen Limbo voelde spookachtig aan door het gebruik van sillhouetten.
Het is hierdoor echter bijzonder om een indie-game voorbij te zien komen die ouderwets mooi is. Niet om zijn stijl, niet om zijn retro statement, maar gewoon door de adembenemende beelden die op het scherm worden getoverd. Iets waar Dust: An Elysian Tail zichzelf fantastisch weet te profileren. Die ene ontwikkelaar achter Dust is namelijk geen verstokte programmeur of een vrijzinnige gamedesigner, maar vooral een animator. Ontwikkelaar Dean Dodrill werkte in het verleden zelfs mee aan de animatie voor het deels Hollandse Jazz Jackrabbit. Het resultaat is een game die speelt als een tweedimensionale actie-RPG, maar die er uitziet als een kleurrijke en hoogwaardige tekenfilm.
Speltechnisch is Dust vooral bedoeld voor gamers van weleer. De game combineert elementen van Castlevania, Metroid, Mega Man, Diablo en Devil May Cry om een bijzondere mengelmoes te creëren, waarin je door tweedimensionale zones moet dwalen terwijl je lange zwaardcombo’s aan elkaar rijgt en en je personage steeds sterker maakt. Naarmate je meer vaardigheden leert, worden steeds meer zones in de spelwereld bereikbaar waardoor je wordt aangemoedigd om heen en weer te reizen.
Conclusie
Dust is een ode aan een hele reeks traditionele games, waarbij vooral Metroid en Devil May Cry aanwezig zijn. Zeggen al die spellen je niks, dan is Dust alsnog een kijkje waard: de bizar goed geanimeerde 2d-wereld is een feest voor het oog en zal een blijvende indruk op je achterlaten.