Assassin's Creed Valhalla is meer actie, minder stealth

Hoe lang zal Assassin's Creed nog gaan over sluipmoordenaars? Bij een drie uur durende hands-on sessie van Valhalla voelde hoofdrolspeler Eivor eerder als een lompe krijger die liever op het slagveld vecht.

Assassin's Creed Valhalla is alweer het derde deel volgens de nieuwe formule. De ontwikkeltijd is verdubbeld naar twee jaar, waarbij ook meer nadruk is komen te liggen op rpg-systemen. Bij Origins en Odyssey ging dat goed af: beide games werden bovengemiddeld goed ontvangen en bleken tientallen uren aan speeltijd te bevatten.

Met Valhalla wijkt Ubisoft niet heel veel af van deze formule. Ditmaal speel je als de Viking Eivor tijdens de Deense invasie van het Verenigd Koninkrijk. Door te plunderen probeer je nederzettingen te veroveren, al liggen de verhoudingen niet zo zwart-wit: tijdens onze speelsessie hielpen we bijvoorbeeld een koning om de troon van een land in het oosten te bestijgen, in de strijd tegen een Vikingrivaal.

Man en vrouw

Je kunt wederom kiezen voor een mannelijke of vrouwelijke hoofdrolspeler, al werkt dat systeem ditmaal anders dan in Odyssey. In die game kon je kiezen uit hoofdrolspelers Alexios en Kassandra, die ook naast elkaar in het verhaal bestonden. In Valhalla speel je altijd als Eivor, die afhankelijk van je keuze een man of een vrouw is.

Je speelt daarom altijd exact hetzelfde verhaal, ongeacht je geslachtskeuze. Een klein voorbeeld: tijdens onze speelsessie kwamen we op een bruiloft terecht als de mannelijke Eivor, waar een andere man voorstelde om "even zijn ploegzwaard te laten zien". Als we de vrouwelijke Eivor hadden gespeeld, hadden we exact dat voorstel gekregen. Hierdoor zul je nooit het idee hebben iets te missen door je geslachtskeuze.

Het aangepaste systeem brengt een bijkomend voordeel met zich mee: de game laat je nu middenin een speelsessie alsnog je geslacht veranderen. Dat wordt in-game weggezet als een simpele keuze in de vr-machine Animus, waarin ook Valhalla zich afspeelt.

Corona

Visueel ziet Valhalla er prima uit - voor zover wij dat goed konden zien. We speelden de game wegens het coronavirus vanuit huis, terwijl Ubisoft het scherm vanaf een pc in Parijs naar ons toe streamde. Daarbij was de resolutie vastgezet op 1080p en waren soms wat artefacten in beeld te zien door de videocompressie. Maar zelfs onder die omstandigheden was te zien dat bijvoorbeeld lichteffecten er indrukwekkend uitzien. Zonlicht stroomt soms langs boomtakken en door mist heen, met een typisch Britse atmosfeer als gevolg.

In de kern is Valhalla grotendeels gelijk aan Odyssey gebleven. Er is wederom een rpg-systeem en een grootse open wereld die je vrij kunt verkennen. Verspreid over de kaart zijn schatkisten te vinden, torens te beklimmen en simpele puzzels om op te lossen. Tijdens anomalies kruip je soms in de huid van Animus-bestuurder Layla om meer te ontdekken over het overkoepelende verhaal van de drie games.

Dieper vechtsysteem

Het gevechtssysteem is op een paar vlakken uitgediept. Eivor kan nu een wapen in iedere hand houden, waardoor je zijn of haar vechtstijl meer naar eigen smaak kunt aanpassen. In eerste instantie heb je een bijl en een schild ter beschikking, maar je kunt er ook voor kiezen bijvoorbeeld twee bijlen te gebruiken. Of je kunt een goedendag in één hand houden, die helpt om schilden te versplinteren.

Klappen voelen zwaarder en gewichtiger aan, terwijl tegenstanders ook harder lijken te slaan. Gevechten voelden hierdoor bedachtzamer: een klap pareren was ineens een groot risico, dat op zijn beurt ook flinke voordelen met zich meebracht. Dat systeem kwam het beste tot zijn recht tijdens de optionele baasgevechten verspreid door de spelwereld. We vochten bijvoorbeeld tegen een heks in een uithoek van de wereld die aanvoelde als een baas in een Souls-game. Daarmee lijkt de game te spelen met het idee van mythologie en niet puur aan de geschiedeniskant te blijven. Dat is ook terug te zien in geplande dlc, waarin het verhaal van Beowulf wordt uitgediept.

Plunderen

Eivor kan met zijn mede-Vikingen vanuit een schip dorpen en nederzettingen plunderen. In eerste instantie is dat een simpele kwestie van soldaten in een dorp uitmoorden, maar tijdens verhaalmissies kwamen we een complexere variant tegen.

Met stormrammen moesten we ons door de deuren van kasteelmuren werken, waarbij boogschutters en open vuren obstakels vormden voor je ramteam. Door al deze elementen in goede banen te leiden kom je steeds dieper in een fort met steeds krachtigere vijanden en op het einde een pittig baasgevecht. Het is te hopen dat deze plundertocht een voorbeeld is van wat later in de game de norm wordt, en dat het niet een simpel, cinematisch verhaalmoment was.

Amper sluipen

Hoewel Valhalla een Assassin's Creed is, kan Eivor eigenlijk geen sluipmoordenaar genoemd worden. We hadden tijdens onze sessie de mogelijkheid om rond te sluipen, maar de game doet zijn stinkende best je te motiveren om gewoon op oorlogspad te gaan met je Vikingmaten. Waar we alsnog probeerden te sluipen, waren ook weinig plekken om je goed te verstoppen.

Binnen de setting van de game voelt dat logisch - Eivor is immers een Viking die vooral als veroveraar ervaring lijkt te hebben. Maar het lijkt alsof stealth een steeds minder grotere rol speelt in de gamereeks, wat in Valhalla een nieuw dieptepunt bereikt. Gelukkig maakt het verbeterde gevechtssysteem het één en ander goed.

Hetzelfde, maar heftiger

De kern van Valhalla is gelijk aan zijn voorgangers, maar met een grotere nadruk op veldslagen en gevechten - die er ook nog eens een stuk bloederiger uitzien. Het is nog zien of deze nadruk hetzelfde is bij de volledige game, maar wat we speelden zat wel goed in elkaar.

Het is een prima verlengstuk voor iedereen die na tientallen uren nog niet klaar was met Odyssey, maar we verwachten niet dat Valhalla de wereld compleet zal veranderen.