Adr1ft

De term 'walking simulator' is een geuzennaam geworden. Hij werd in eerste instantie gebruikt om het gebrek aan traditionele gameplay in titels als Dear Esther en Gone Home te beschrijven, omdat je in deze spellen eigenlijk alleen maar rondloopt. De naam is echter blijven hangen, en het begint een steeds volwaardiger genre te worden.

Adr1ft is ook zo'n walking simulator, al is de term bij deze game niet helemaal op zijn plaats. Je zult tijdens de ongeveer drie uur die de game duurt namelijk geen enkele stap zetten. Na een ongeluk word je wakker tussen de wrakstukken van een ruimtestation, zonder dat direct duidelijk is wat er is gebeurd. Omdat er geen zwaartekracht is, moet je met de stuwmotoren van je astronautenpak door de ruimte vliegen.

De manier waarop je beweegt is eerst even wennen. Je moet nadenken over iedere beweging die je maakt, omdat er altijd momentum wordt veroorzaakt. Stuw je een klein beetje naar voren, dan blijf je die kant op bewegen totdat je een andere kant op schiet. Een beetje voor- en achteruit vliegen gaat nog wel, maar het wordt een stuk lastiger zodra je bochten moet maken. En dat moet je.

Adem in, adem uit

In het begin geeft Adr1ft de indruk net wat traditioneler te zijn dan andere walking simulators. Je moet bijvoorbeeld op je zuurstof letten, die ook als stuwkracht voor je pak wordt gebruikt. Het zorgt ervoor dat je een levensbalk in de game hebt. Je zuurstof gaat ook nog eens extra snel leeg als je buiten de wrakstukken van het schip vliegt, waardoor je gericht te werk moet gaan.

Dit zuurstofsysteem zorgt bijna nooit voor een beklemmend gevoel. Het stikt van de flesjes lucht aan boord van het station, waardoor je wel heel hard je best moet doen om minder dan 75 procent in je pak te hebben. Jammer, want hierdoor voelt het verzamelen van de flesjes niet als een inherent onderdeel van de gameplay. Het is vooral een suf klusje dat je tijdens je tocht over het schip routineus uitvoert.

Hetzelfde geldt voor de obstakels die je tegenkomt. Naarmate je verder komt moet je stroomkabels en bewegende objecten zien te ontwijken. Een prima manier om de moeilijkheidsgraad gaandeweg op te krikken, maar moeilijk wordt het nergens. Is driekwart van een ingang met stroom geblokkeerd? Dan ga je door het ene open hoekje. Geen kunst aan, vooral niet omdat je tegen die tijd genoeg hebt gespeeld om goed te kunnen vliegen.

Het zuurstofsysteem zorgt bijna nooit voor een beklemmend gevoel

Je tocht over het ruimtestation is gerichter dan we van genregenoten gewend zijn. Er zijn vier locaties aan boord van het wrak, die je allemaal moet bezoeken om onderdelen te herstellen en je pak te upgraden. In eerste instantie een leuke manier om het spel op te delen, waardoor je ook goed weet hoe ver je nou eigenlijk in de game bent.

Adr1ft geeft sterk het idee dat de ontwikkelaar niet tevreden was met het constante rondzweven en dat er daarom wat traditionelere game-elementen zijn toegevoegd. Het zorgt helaas eerder voor afleiding dan variatie, want als gewone rondzweefgame is Adr1ft veel interessanter. Ieder onderdeel van het schip ziet er anders uit en het merendeel is prachtig om te aanschouwen. De omgevingen geven je een fantastisch idee van hoe het zou zijn om door de ruimte te zweven.

Minimaal verhaal

Adr1ft probeert met behulp van audiologs en e-mails een verhaal te vertellen. Verspreid over het schip zijn bestanden van je overleden crewgenoten, die vertellen over onderlinge relaties en wat er op het station gebeurde. Op deze manier wil de ontwikkelaar hinten naar wat precies het voorafgaande ongeluk heeft veroorzaakt.

Helaas zijn er zo weinig audiotapes te vinden dat het verhaal matig uit de verf komt. Personages komen tweedimensionaal over en wat er aan boord gebeurde was gewoonweg niet zo interessant. Jammer, want de setting van het spel leent zich perfect voor bijvoorbeeld een ruimtethriller.

Het tegenvallende verhaal maakt Adr1ft een wat vreemd spel. Wij hadden het in onze drie uur ontzettend naar onze zin, maar dit was alleen te danken aan de visuele pracht van de game. Toen het eenmaal voorbij was bleef er echter niks van Adr1ft kleven. Gone Home en Firewatch waren ook slechts een paar uurtjes lang, maar de thema's en het verhaal daarvan bleven nog weken hangen.

Virtual reality

De focus op visuele pracht is begrijpelijk. Adr1ft is gemaakt voor virtual reality. Letterlijk: Adr1ft is speciaal ontwikkeld voor vr-bril Oculus Rift, en zal later ook voor de HTC Vive uitkomen. Met headset op is de game-ervaring helemaal van buitenaardse pracht. Het beklemmende ruimtepak, het onbeholpen bewegen en de oneindige grootsheid van het universum werken louterend voor wie zijn of haar eerste virtuele ruimtewandeling maakt. De stelling mag dan ook gerust worden omgedraaid: virtual reality is gemaakt voor Adr1ft.

Ben je puur op zoek naar die belevenis, dan lost Adr1ft zijn beloftes in. Wie daar een fantastische game bij verwacht moet zijn adem nog even inhouden tot een volgende gameontwikkelaar zich waagt aan Gravity: The Game.

Conclusie

Adr1ft weet een geweldige eerste indruk achter te laten, maar doet uiteindelijk te weinig met de gameplay-elementen die worden geïntroduceerd. Dat is niet erg voor een ‘walking simulator’, ware het niet dat ook het verhaal wat karig is.